Editie #11 | Denz de Kroon | SHIFTING CUBES

14 november 2023 tot en met 5 januari 2024

Onder de naam MirrorMan maakt Denz de Kroon psychedelische machines en lichtobjecten. Dit zijn (vaak) boxen met spiegels aan de binnenkant metéén zijde waar je door naar binnen kan kijken.
Denz over zijn werk: ‘Binnenin werk ik vaak met geometrische vormen die in beweging worden gezet met kleine motoren en verlicht worden door led strips of fluoriderende kleuren en UV licht. Wat ik wil bereiken met deze werken is een ‘Huh?’ moment bij de kijker te bewerkstelligen.
Ik hou van rare dingen, vreemde ervaringen, illusies en gedachtenkronkels die je hoofd pijn doen. In Vlissingen in het kunstpark ‘ik ben een god’ staat mijn beeld twisted hypercube. Dit beeld gaat over het concept van de hypercube die in de theoretische natuurkunde gezien kan worden als een visuele weergave van de 4de dimensie. Die theoretische natuurkunde is een goedvoorbeeld van gedachten / ideeën / concepten die je hoofd zeer doen, maar die ik ongelooflijk fascinerend vind. En voor de duidelijkheid: ik zie dat niet als een bewijs dat er meer is dan wij kunnen waarnemen/ bevatten. Het laat in mijn ogen zien dat de werkelijkheid op vele manier te bekijken is en dat wij over het algemeen kiezen voor één bepaalde manier om naar dingen te kijken, maar dat je net zo makkelijk kan kiezen om er op een andere manier naar te kijken.
In het voorbeeld van shifting cubes maak ik met vier vormen een kubus die door het draaien telkens ergens anders verschijnt. Maar in werkelijkheid is er maar één halve kubus.
Een ander voorbeeld is mijn infinty cube een kubus bestaande uit plexiglas met spiegelfolie en led strips aan de binnenkant. Kijk je naar binnen dan loopt de kubus aan de binnenkant verder door dan hij groot is. Dat laat een niet bestaande ruimte zien.
Ik ben ervan overtuigd dat de menselijke hersenen in essentie een buitengewoon flexibel orgaan is dat op vele manieren kan worden toegepast om de zogenaamde ‘werkelijkheid’ vorm te geven. En dat de vorm die wij over het algemeen zien als de werkelijkheid, niks meer is als de vorm waar we momenteel gezamenlijk voor kiezen.’